Przejdź do zawartości

Jolanta Lothe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jolanta Lothe-Kajzar
Ilustracja
Jolanta Lothe (1970)
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1942
Wilno

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 2022
Warszawa

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Helmut Kajzar
(1972–1982; jego śmierć)
Piotr Lachmann
(1984–2022; jej śmierć)

Lata aktywności

1964–2022

Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Jolanta Antonina Lothe-Kajzar (ur. 19 kwietnia 1942 w Wilnie, zm. 1 kwietnia 2022 w Warszawie) – polska aktorka.

Odznaczona Brązowym (2012) i Srebrnym (2020) Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Wilnie (ówcześnie pod okupacją niemiecką). Po II wojnie światowej zamieszkała w Gdańsku z matką i babką[2]. W wieku siedmiu lat wystąpiła po raz pierwszy na scenie gdańskiego Teatru Wybrzeże jako córka Jane Graham (w tej roli Teresa Marecka, prywatnie najlepsza przyjaciółka jej matki) w sztuce Howarda Fasta Trzydzieści srebrników[2]. Marzyła o studiach medycznych, ale tuż przed maturą w 1961 roku zdobyła II Nagrodę w VIII Ogólnopolskim Konkursie Recytatorskim w Gdańsku i postanowiła zdawać do szkoły teatralnej. Dostała się za pierwszym razem do PWST w Warszawie, gdzie na czwartym roku broniła dyplom u Aleksandra Bardiniego. W 1966 roku ukończyła studia.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Debiutem telewizyjnym była rola pracownicy PGR-owskiej obory w serialu Barbara i Jan (1964), którą otrzymała będąc na studiach. Rok później trafiła na kinowy ekran jako dziewczyna w Studiu Nagrań Pocztówkowych w dramacie psychologicznym Jerzego Skolimowskiego Walkower (1965). Można ją było dostrzec w jednym z odcinków serialu Czterej pancerni i pies (1966) jako żołnierkę Rosjankę, kierującą ruchem pojazdów na moście. Zdobyła popularność jako pielęgniarka Genowefa Kłoś, asystentka tytułowej bohaterki (Ewa Wiśniewska), w serialu Doktor Ewa (1970). W kultowej komedii Marka Piwowskiego Rejs (1970) wystąpiła jako dziewczyna przechadzająca się w strojach kąpielowych. W pamięci telewidzów zapisała się dzięki kreacji Urszuli Kurasiowej, żony Leona (Kazimierz Kaczor) w serialu Polskie drogi (1977), za którą w 1978 roku została uhonorowana Nagrodą Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji, indywidualną I stopnia[3].

Była na okładkach magazynów takich jak „Ekran” (w maju 1969 roku, w marcu 1971 roku, w marcu 1978 roku), „Film” (w marcu 1970 roku, w listopadzie 1971 roku) i „Tele Tydzień” (w maju 2013 roku)[4].

Aktorka scen warszawskich: Teatru Syrena (1966–1967), Teatru Klasycznego (1968–1972), Teatru Studio (1972–1976), Teatru Narodowego (1976–1982)[5].

W latach 1985–2018 w Warszawie współtworzyła wraz z Piotrem Lachmannem eksperymentalny Videoteatr „Poza”[6] z siedzibą w Pałacu Szustra, który w 1992 roku zdobył nagrodę Fringe First na Festiwalu Fringe w Edynburgu i w 2005 roku wyróżniono specjalną Nagrodą Literacką im. Władysława Reymonta.

Ostatnią rolą telewizyjną Joanny Lothe była postać Teresy Struzik w serialu Barwy szczęścia (2007–2017, 2019–2021)[5].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jolanta Lothe była córką aktorki Wandy Stanisławskiej-Lothe. Jej ojciec zginął podczas II wojny światowej[2]. Babką Lothe była poetka Wanda Stanisławska[2].

W 1972 roku wyszła za mąż za Helmuta Kajzara, dramaturga i reżysera teatralnego. Mieli córkę Paulę (ur. 1973). Kajzar zmarł w 1982 roku w wieku 41 lat na czerniaka.

Zmarła 1 kwietnia 2022 roku w wieku 79 lat[5][7]. Pogrzeb odbył się 8 kwietnia 2022 roku. Aktorka została pochowana na Powązkach w Warszawie w grobie swojej matki[8][9].

Grób Wandy Stanisławskiej-Lothe i Jolanty Lothe-Kajzar na Cmentarzu Powązkowskim

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Filmy fabularne
Rok Tytuł Reżyser Rola
1965 Walkower Jerzy Skolimowski dziewczyna w Studiu Nagrań Pocztówkowych
1966 Marysia i Napoleon Leonard Buczkowski dziewczyna przy barze
1967 Wycieczka w nieznane Jerzy Ziarnik Halina, mieszkanka Oświęcimia
Julia, Anna, Genowefa... Anna Sokołowska Irma Dziwiszówna, przyjaciółka Anny
1968 Hasło Korn Waldemar Podgórski Wanda, narzeczona Brackiego
Gra Jerzy Kawalerowicz Magda, panna młoda
1969 Tylko umarły odpowie Sylwester Chęciński Monika Kulig, koleżanka Renaty
Polowanie na muchy Andrzej Wajda redaktorka Basia w Nieporęcie
Nowy Jerzy Ziarnik urzędniczka w dziale socjalnym
Jarzębina czerwona Ewa Petelska i Czesław Petelski Niemka w piwnicy
1970 Rejs Marek Piwowski dziewczyna przechadzająca się w strojach kąpielowych
Prom Jerzy Afanasjew sekretarka radzieckiego komendanta
Pejzaż z bohaterem Włodzimierz Haupe pasażerka w pociągu
Książę sezonu Witold Orzechowski Jadwiga, „kuzynka” dyrektora
1971 Kłopotliwy gość Jerzy Ziarnik koleżanka Piotrowskiego w PZMC
Beczka Amontillado Leon Jeannot Francesca
150 na godzinę Wanda Jakubowska znajoma Jimmiego w Kossówce
1972 Opętanie Stanisław Lenartowicz żona fotografa
Bitva o Hedviku Julian Dziedzina służąca Zofka
1973 Profesor na drodze Zbigniew Chmielewski żona ucznia Technikum dla Pracujących
Brzydkie kaczątko Tomasz Zygadło stewardesa
1974 Potop Jerzy Hoffman Terka Gasztowtówna-Paculanka
Urodziny Matyldy Jerzy Stefan Stawiński Joanna, przyjaciółka Matyldy
Nie ma róży bez ognia Stanisław Bareja Korbaczewska
Loghat El Hob Zoheir Bakir kobieta
1975 Wyjazd służbowy Andrzej J. Piotrowski Wanda Nowak, przyjaciółka Lipińskich
Obrazki z życia Jerzy Obłamski Kazia Szymczak (odc. 5)
Kitka Ryszard Rydzewski kobieta
1976 Smuga cienia Andrzej Wajda członkini żeńskiej orkiestry
Brunet wieczorową porą Stanisław Bareja kasjerka w kinie
1997 Bandyta Maciej Dejczer nabywczyni dziecka
Seriale telewizyjne
Rok Tytuł Reżyser Rola
1964 Barbara i Jan Hieronim Przybył pracownica PGR-owskiej obory (odc. 6)
1966 Klub profesora Tutki Andrzej Kondratiuk niewierna żona (odc. 3)
Czterej pancerni i pies Konrad Nałęcki i Andrzej Czekalski Rosjanka kierująca ruchem na moście (odc. 2)
1970 Doktor Ewa Henryk Kluba siostra Genowefa Kłoś (odc. 2-9)
1973 Droga Sylwester Chęciński barmanka w motelu (odc. 4)
1976 Wakacje Anette Olsen Nelly Sykusowa, żona kierownika PGR-u w Gorzyjałkach (odc. 3 i 4)
1976–1977 Polskie drogi Janusz Morgenstern Urszula, żona Kurasia (odc. 4-11)
1976 Daleko od szosy Zbigniew Chmielewski prostytutka Lola (odc. 2)
1978 07 zgłoś się Krzysztof Szmagier w roli samej siebie (odc. 7)
2007–2017, 2019–2021 Barwy szczęścia różni Teresa Struzik, matka Marii Pyrki
2012 Prawo Agaty Maciej Migas Elżbieta (odc. 18)
2016 Na dobre i na złe Grzegorz Lewandowski Barbara, była żona Mariana (odc. 626)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis [online] [dostęp 2024-06-30] (pol.).
  2. a b c d Teresa Gałczyńska, Postać sprzed lat, „Życie na Gorąco”, nr 31, 29 lipca 2004.
  3. Janusz R. Kowalczyk: Jolanta Lothe – Życie i twórczość. Culture.pl. [dostęp 2022-04-01]. (pol.).
  4. Jolanta Lothe Magazines. FamousFix.com. [dostęp 2022-03-30]. (ang.).
  5. a b c Jolanta Lothe w bazie filmpolski.pl
  6. Strona teatru. poza.q.pl. [dostęp 2015-02-27].
  7. Nie żyje aktorka Jolanta Lothe. Znana z serialu „Barwy szczęścia” i filmu „Potop”. RMF FM. [dostęp 2022-04-01]. (pol.).
  8. Klaudia Bochenek: Pogrzeb Jolanty Lothe. Gwiazda „Barw szczęścia” miała 79 lat. radiozet.pl, 2022-04-08. [dostęp 2022-04-14].
  9. Cmentarz Stare Powązki: WANDA MATERNICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-06-13].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]